Design Patterns nelerdir ve amaçları nedir?

Design Patterns, yazılım geliştirme sırasında sıkça karşılaşılan problemlere çözüm sunan ve tekrar kullanılabilir yöntemler sunan yaklaşımlardır.

Kod Tekrarını Azaltmak: Tekrar eden kod bloklarını ortadan kaldırarak yazılımın daha temiz olmasını sağlar.
Standardizasyon: Yazılım geliştirme süreçlerine bir yapı kazandırır.
Esneklik: Yazılımın genişletilmesini ve değiştirilmesini kolaylaştırır.
Okunabilirlik ve Sürdürülebilirlik: Daha temiz ve anlaşılır kod yazarak ekip çalışmasını kolaylaştırır.

Design Patterns genellikle üç ana gruba ayrılır:

Creational Patterns, Nesnelerin oluşturulma yöntemlerini kontrol eder ve soyutlar.

Singleton (Tekil)
Amaç: Bir sınıftan yalnızca bir tane nesne oluşturulmasını sağlamak ve bu nesneye global erişim imkanı sunmak.
Kullanım Alanı: Tek bir veritabanı bağlantısı veya tek bir Retrofit nesnesi kullanarak API isteklerini yönetmek.
Factory Method (Fabrika Metodu)
Amaç: Nesne oluşturmayı esnek hale getirip, alt sınıflara tür seçimi yetkisi vermek.
Kullanım Alanı: Bir uygulamada farklı türde Dialog (AlertDialog, ConfirmationDialog) nesnelerinin dinamik olarak oluşturulması.
Abstract Factory (Soyut Fabrika)
Amaç: Birbiriyle ilişkili nesnelerin bir grubunu oluşturmak için bir arayüz sağlamak.
Kullanım Alanı: “Dark Mode” ve “Light Mode” temalarına göre farklı buton ve arayüz bileşenleri oluşturmak
Builder (Kurucu)
Amaç: Karmaşık nesneleri adım adım oluşturmak ve bu süreci soyutlamak.
Kullanım Alanı: AlertDialog.Builder ile dinamik olarak diyalog penceresi oluşturmak.
Prototype (Prototip)
Amaç: Mevcut bir nesneyi kopyalayarak yeni nesneler oluşturmak ve nesne üretim maliyetini azaltmak.
Kullanım Alanı: ViewModel’de copy() kullanarak state yönetimini güvenli ve verimli hale getirmek.

Structural Patterns, Sınıflar ve nesneler arasındaki ilişkileri düzenleyerek daha modüler yapılar oluşturur.

Adapter (Uyarlayıcı)
Amaç: Farklı arayüzlere sahip sistemlerin birbirine uyum sağlamasını sağlar.
Kullanım Alanı: RecyclerView.Adapter ile veri bağlama.
Composite (Bileşik)
Amaç: Tekil nesneleri ve nesne gruplarını aynı şekilde yönetmeyi sağlar.
Kullanım Alanı: Kullanım Alanı: RecyclerView’de farklı data class türlerini tek bir listede yönetmek.
Proxy (Vekil)
Amaç: Bir nesnenin diğer nesnelere erişimini kontrol eder.
Kullanım Alanı: Retrofit Service arayüzleri ile API çağrıları yapmak.
Flyweight (Hafiflik)
Amaç: Çok sayıda benzer nesne oluştururken bellek kullanımını optimize etmek.
Kullanım Alanı: RecyclerView, ekran dışına çıkan ViewHolder’ları önbelleğe alarak tekrar kullanır ve gereksiz nesne oluşturmayı önleyerek bellek optimizasyonu sağlar.
Bridge (Köprü)
Amaç: Bileşenleri birbirine bağımlı olmadan yöneterek daha esnek, kolay değiştirilebilir bir yapı oluşturmak.
Kullanım Alanı: Local (Room, SQLite) ve Remote (API, Firebase) veri kaynaklarını bağımsız yönetmek için Repository katmanını kullanmak.

Behavioral Patterns, Nesnelerin birbiriyle nasıl etkileşime girdiğini ve görevlerin nasıl dağıtılacağını yönetir.

Observer (Gözlemci)
Amaç: Bir nesnedeki değişimlerin bağlı nesneleri otomatik olarak bilgilendirmesini sağlar.
Kullanım Alanı: LiveData ve ViewModel ile UI güncellemelerini yönetmek.
Strategy (Strateji)
Amaç: Çalışma zamanında bir algoritmanın dinamik olarak seçilmesine olanak tanır.
Kullanım Alanı: RecyclerView için farklı düzenleme stratejileri (LinearLayoutManager, GridLayoutManager) kullanmak.
Command (Komut)
Amaç: İşlemleri nesneler olarak kapsülleyerek, işlem kuyruklarını ve geri alma mekanizmalarını yönetmeyi sağlar.
Kullanım Alanı: Handler veya Runnable ile asenkron işlemleri yönetmek.
Iterator (Yineleyici)
Amaç: Koleksiyonlar üzerinde öğeleri tek tek dolaşmayı sağlar.
Kullanım Alanı: forEach, filter, map gibi fonksiyonlarla koleksiyonları dolaşmak ve işlem yapmak.
State (Durum)
Amaç: Bir nesnenin durumuna göre davranışını dinamik olarak değiştirmesini sağlar.
Kullanım Alanı: View’in farklı durumlarını yönetmek, örneğin bir butonun etkin (enabled) veya devre dışı (disabled) olması.